Schilderkunstige stillevens zijn het in een fotografisch kader, sculptures involontaires van houtskool met zalm, collages als teerlingenworpen, en toch uitgepuurd, met bijna niets. Dit is compositie in klassieke zin, zoals bij Matisse, Miro of, dichter bij huis, Lili Dujourie en Guy Mees.

Alles is verlicht, en daardoor ook zonder zwaarte: het is niet duidelijk of de dingen hangen of zweven, liggen of staan. Op haar website zie je hoe filmisch Muller denkt: het beeld is een still uit een videochoreografie van bananenschil, fles en opgegooide knipsels glanspapier. Zoals wind een gordijn in het open venster doet opbollen, zo plooit rabarber gracieus in een boog. Nooit gezien in mijn keuken!


Tekst: Inge Henneman (FotoMuseum Provincie Antwerpen)