Beste lezers,

Verloren gegane en door de verbeelding herstelde poststukken: ik heb ze alle 20 met liefde gelezen, telkens verrukt alsof ik in een aangespoelde fles een geheimzinnige brief ontdekte.

Het is een mooie verzameling geworden, die de hele wereld met het fijne netwerk van (verloren) post verbindt.

De sfeer van warme, onzichtbare maar intense connecties deed me denken aan Orville van Dirk van Weelden, waarin de hoofdpersoon aan de levensstroom vrolijk wil participeren:

Ik wil lopen en luisteren, kijken en denken en fluisterend kopje-onder gaan in die stroom, waarin signaal en ruis versmelten. Niet de stroom van feiten, niet die van wat we sociale werkelijkheid noemen, maar die van wachtende, niet-gemaakte koppelingen om me heen, het vlietende stromende licht, de trillende lucht, de onkenbare intenties van de lichamen om me heen en hun handelingen, de gedragingen waarvan ik maar fragmenten zie en natuurlijk de timbres van de automotoren, de zangvogels van de stad en de klank van mijn liefs stem.

De briefschrijvers willen participeren aan het grote stadsgevoel, en als muziek dwars door de gebouwen dringen, ???door de lichamen van al die lopende, pratende, werkende, luierende, moordende, neukende mensen???. Ze willen de brieven in vele levens verweven, zich lenig door de ruimtes slingeren en fragmenten en flarden verbinden.

De samenstellers van Verloren post zijn Willem Bongers-Dek en Ester Naomi Perquin. Ik wil nog vermelden dat de publicatie van Rom??n Antopolsky tot stand is gekomen in samenwerking met Passa Porta, en dat Tom Toremans tot de redactieraad toetreedt.

Hugo Bousset