Toen ik voor het eerst de noodzaak voor een dergelijk onderzoek inzag woonde ik met mijn broer, net uit het zicht van het huis, in het verleden. Ik denk dat we op Zwarte Maandag zaten te wachten. Er hingen kometen in de lucht. Het was mooi boven Libi?? en mooi boven Tsjernobyl. Zo mooi zelfs dat je je blik moest afwenden, met geweld, soms luttele seconden na het opstijgen. Onze leraren waren te verbijsterd door de kant die het allemaal was opgegaan om nog enig nut te hebben. Maar niets van dit alles zei mij of Mickey bijster veel. We namen ons eten mee aan een touwtje, en lieten onze handen door slagerspapier glijden alsof er geen nieuwe dag meer zou aanbreken. We tekenden vliegtuigen en profil en kogels midden in de vlucht. We geloofden nog altijd in een grafische oplossing. En er was ook helemaal geen nieuwe dag.

Vertaald door Frank Keizer

De andere gedichten lees je in de papieren versie van DW B 2014 4.