Op deze pagina's is het archief van DW B terug te vinden. Voor de actuele website ga naar: http://www.dwb.be

Hedendaagse prozagedichten uit Amerika


The prose poem is not a real poem, of course.

Louis Jenkins

 

 In 2008 stelde ik voor het literaire tijdschrift Parmentier een dossier samen over de Language-beweging. Daarin werd werk van Language-dichters als Bruce Andrews, Rae Armantrout, Charles Bernstein, Lyn Hejinian, Susan Howe, Barrett Watten en Ron Silliman vertaald en ingeleid.

         In deze focus van DW B concentreer ik mij op het Amerikaanse prozagedicht, dat volgens Michel Delville aan een ware opmars begonnen is. In zijn intrigerende essaybundel Crossroad Poetics (2013) schrijft hij: ???The prose poem, which has long been neglected and underrepresented in mainstream and experimental publications alike, is growing in popularity in the world of American poetry. It is more widely available than ever before, thanks to the joint efforts of an ever increasing number of imaginative writers, publishers and editors. This renewal of interest in the form has led to the publication of several important anthologies and numberless collections from both major and small press publishers.???

        Het lag voor de hand om andermaal een ronde langs de Language-dichters te maken ??? die houden ervan om genregrenzen te overschrijden ???, maar deze keer wilde ik vertalingen brengen van dichters die niet direct onder de paraplu van deze nog steeds invloedrijke (en overigens zeer brede en heterogene) stroming vallen. Dat voornemen verschafte me een mooi excuus om mezelf te begraven onder de inderdaad talrijke bundels, bloemlezingen, studies, essays en artikelen waarin het Amerikaanse prozagedicht centraal staat.

        Deze zoektocht heeft geleid tot de hiernavolgende, lekker subjectieve staalkaart, die natuurlijk onmogelijk recht kan doen aan de enorme schat aan hedendaagse prozagedichten uit de Verenigde Staten. Daarbij komt nog dat dit hybride, paradoxale genre zich vanaf het ontstaan ervan in het negentiende-eeuwse Frankrijk moeilijk laat omlijnen.

        Wie niet vies is van een tautologie ??? zoals David Lehman, die het goudmijntje Great American Prose Poems. From Poe to the Present samenstelde3 ??? komt met de volgende definitie misschien nog het verst: een prozagedicht is veeleer geschreven in proza dan in verzen. De dichter maakt, anders gezegd, eerder gebruik van zinnen dan van regels, waarvan de lengte wordt bepaald door de zetter. Om nog eens het woord te geven aan Delville: ???I still feel that the prose poem is a form that exists by virtue of other genres it tends to appropriate, contaminate and/or ???disfigure??? (the essay, the lyric, the short story, the fable, the fragment, journalistic prose, you name it ???).??? In dit dossier zult u dan ook veel van deze gedaanten van het prozagedicht tegenkomen.

        Ik heb een tijdje zitten dubben over de volgorde waarin ik de dichters zou presenteren. Uiteindelijk bleek een alfabetische volgorde de beste optie, omdat een chronologische misschien verbanden zou suggereren die in werkelijkheid niet bestaan. Voor zover ik kan overzien is er het afgelopen decennium althans geen echte dominante stroming in het Amerikaanse po??zielandschap geweest. Ook aan de andere kant van de oceaan lijkt de tijd der eenzijdige bewegingen alweer even voorbij. 


Het vervolg van deze tekst lees je in de papieren versie van DW B 2014 4.