Je verschijnt in een blikkerig, goedkoop flutlicht. Het licht van zure melk en gemoffelde beledigingen. Het zou een grijs licht kunnen zijn waarin je baadt; het is in elk geval niet echt wit. Het is mogelijk dat je opdaagt voorzien van een klein laagje stof dat van de vleugels van motten afgeeft op groezelige kindervingers. Of je arriveert omhuld door de smeulende gloed van tandpijn. Of je staat opgetooid als een meiboom met gekreukte slingers van licht die van rafelig beddengoed werden getrokken. Je blik flikkert als een stomme film. Je brengt me in de war. In welk schemerig, misleid licht zag ik je laatst? Vast het licht van de uitroeiing, waar er geen primitieve stamvolkeren meer zijn die klontjes menselijk haar aanbidden. Geen wegen meer die in slangen veranderen, of linten. Er is geen nachtleven of leeuwendeel, niets van de zwart-en-rode roulettewielen van methedrine waar would-be zieners zoals ik van dromen. Alleen jij bestaat: ogen als locomotieven. Een vreselijke opeenvolging van beelden komt op je af: menselijke gezichten stapelen zich op in jouw aanblik, als bergen slordig, onafgewerkt papierwerk van een uitslovertje.

Vertaald door Sarah Posman

De andere gedichten lees je in de papieren versie van DW B 2014 4.