Op deze pagina's is het archief van DW B terug te vinden. Voor de actuele website ga naar: http://www.dwb.be

Van die dingen

Verschenen in: Vangnet


Vertaald Iannis Goerlandt en Dani??l Rovers

Als kleine jongen kreeg ik ooit een betonmixer cadeau. Hij was van hout, behalve de wielen of tenminste de assen ??? in mijn herinnering waren dat dunne metalen staafjes. Ik weet voor negentig procent zeker dat het een kerstcadeau was. Ik vond hem mooi zoals een jongen van die leeftijd vuilniswagens mooi vindt of ambulances, trucks en wat al niet meer. Sommige jongens vinden treinen mooi, andere jongens vinden wagens mooi ??? ik vond wagens mooi.

        Het was (die betonmixer bedoel ik) net zo???n buitensporig groot schaalmodel als veel andere speelgoedwagens, ongeveer zo groot als een broodtrommel. Hij woog ruim twee kilo. Het was een simpel stuk speelgoed zonder batterijen. Er zat een gekleurd touw aan vast met een geel handvat, en je hield het handvat vast en trok zo de betonmixer achter je aan ??? zo ongeveer als bij een bolderkar, al was hij lang niet zo groot als een bolderkar. Met Kerstmis was het, dat weet ik wel zeker. Het was in de tijd dat ik de leeftijd had waarop je soms, zoals ze zeggen, ???stemmen hoort???, zonder dat je je zorgen maakt dat er iets mis met je is. Ik ???hoorde??? voortdurend ???stemmen??? als kind. Ik was toen vijf of zes, geloof ik. (Ik ben niet zo goed met getallen.)

        Ik vond de betonmixer mooi en speelde er even vaak of zelfs vaker mee dan met mijn andere speelgoedwagens. Maar op een gegeven moment, een paar weken of maanden na Kerstmis, maakten mijn biologische ouders me wijs dat het een magische en/of heel bijzondere betonmixer was. Ik neem aan dat het mijn moeder was die me dat in een opwelling van volwassen verveling of lichtzinnigheid vertelde en dat toen mijn vader thuiskwam hij er al even lichtzinnig in meeging. De magische kracht, waar mijn moeder vermoedelijk over vertelde vanuit haar hoger gelegen positie op de bank in onze woonkamer, terwijl ze toekeek hoe ik de betonmixer aan het touw door de kamer trok, door me terloops te vragen of ik eigenlijk wist dat het een magische wagen was, ongetwijfeld om me wat te plagen, op die verveelde, haast wrede manier zoals volwassenen dat soms doen bij kleine kinderen, als ze voor de grap dingen vertellen die ze voor zichzelf afdoen als ???sterke verhalen??? of ???onschuldige verzinsels???, niet beseffend welke uitwerking dat soort verhalen kan hebben (omdat kleine kinderen magische krachten heel ernstig nemen), alhoewel, van de andere kant bezien, als mijn ouders echt dachten dat het een magische wagen was, snap ik niet waarom ze weken of maanden hebben gewacht om me dat te vertellen.


Het vervolg van deze tekst leest u in de papieren versie van DW B 2014 2.