Wanneer je de trein vanuit Utrecht naar het zuiden neemt en aan de linkerzijde naar buiten kijkt, zie je even voorbij het stationsgebouw een kleine grijze fietsenstalling passeren. Op de achterkant is met witte letters de volgende graffitileus geschreven: ???Alles komt goed.??? De ???G??? van ???goed??? is niet alleen op zijn kop gezet, maar ook gespiegeld. Elke keer als ik de slogan lees, zie ik in de omkering van die ene letter een eigenwijs verzet: al zou de wereld op zijn kop staan en zou het spiegelbeeld van het goede worden getoond, dan nog komt alles goed. Zij het dat dit nieuwe ???goede??? iets vervreemdends heeft. Het tekstverwerkingsprogramma op mijn computer herkent geen omgekeerde en gespiegelde ???G???, er moet handwerk aan te pas komen om de leus weer te geven zoals de graffiti op de muur. Ik las in die trein naar het zuiden de jongste bundels van Ellen Deckwitz en Lucas Hirsch en vond in het eigenwijze verzet van de graffiti het element dat beide uiteenlopende bundels met elkaar verbindt.

Het vallen in de ander
In Ellen Deckwitz??? Hoi feest (2012) wordt de lezer keer op keer voorgehouden dat het goed komt of dat het opnieuw goed is. Na haar debuutbundel De steen vreest mij (2011) wilde Deckwitz een vrolijker bundel schrijven, vertelt ze in een interview met Jeroen Kan. De toon in Hoi feest kun je zeker luchtig en speels noemen, maar vrolijk? Het titelgedicht is ronduit treurig: een kind wordt naar een feest gestuurd ???al was het maar om even hoi te zeggen??? met een instrumentenkist op zijn rug, omdat ???muziek zo vrolijk stemt??? (38). Wat de beoogde vrolijkheid van de bundel eveneens verhindert, is dat de geruststelling ???het komt goed??? altijd gepaard gaat met een verontrustende context of handeling. Het eerste gedicht ??? misschien wel het spannendste gedicht uit de bundel ??? illustreert dit mooi.

Het vervolg van deze tekst lees je in de bijgevoegde pdf.