Beste lezers,

Arnoud van Adrichem, die tot de kernredactie van DW B toetreedt, stelde een dossier samen over De lente. De eerste titel was Occupy, maar allengs ging het breder: ook de Arabische Lente, de Indignados, de piratenpartijen ??? kwamen ter sprake. En de rol van kunst en literatuur daarin.
        De kernzin van de uitnodiging aan de auteurs werd dan:

Achter al die tegendraadse bewegingen en ritmes lijkt een zeker geloof in een andere, rechtvaardigere wereld schuil te gaan, maar hoe re??el is dat geloof? Nu de kruitdampen in de Arabische wereld optrekken, moeten we immers maar al te vaak vaststellen dat de nieuwe lente verdacht veel op de oude lijkt en dat het nieuwe geluid een echo is. Ook de bezette financi??le centra worden langzamerhand ontruimd, soms uit eigen beweging, vaak ook op instigatie van de staat. Dat alles kan cynisch stemmen, maar de vraag naar de mogelijkheid van een kritisch-positief engagement ook scherper stellen.

De aflevering van DW B is een polyfonie van meningen en ervaringen geworden. Zo jubelt Lieven De Cauter dat we ???de lente van de planetaire menigte??? meemaken door ???zwermintelligentie???. Lucas H??sgen heeft echter een ander sentiment: ???Echt, ik had graag willen juichen, blij kunnen zijn, hoop ontwaren.??? Maar de Occupy-bewegingen gaan volgens hem voorbij aan het ??chte mondiale probleem: de structuren die de schrijnend ongelijke verdeling van grondstoffen en goederen organiseren blijven intact.
        Kunst en cultuur zijn volgens sommigen (politiek) irrelevant geworden, volgens anderen kunnen ze de wereld redden.

Ik heb ook genoten van het werk van jonge schrijvers: Johan Reyniers, Markus van der Graaff, Joris Vercammen, Sven Cooremans, Bart de Block. En de stukken van jonge critici: Jeroen Dera, Lars Bernaerts, Marc van Zoggel, Hans Demeyer.

De lente, alweer.