In het werk van Marc Legendre spelen grenzen op verschillende niveaus. In Finisterre zijn het de grenzen van het leven, de menselijkheid, (letterlijk) van de wereld. Verder speelt met de grenzen van het fatsoen, van het kijken, van het overgangsgebied tussen passief en actief, kijker en deelnemer. Wachten op een eiland beukt in op de grenzen tussen het ik en zichzelf, het ik en zijn omgeving, de grenzen tussen werkelijkheid en fictie. Maar nadrukkelijker aanwezig ??? en dat is wat zijn werk nog de meeste glans geeft ??? is Legendre op het niveau van de grenzen van het medium, waar tekst en beeld op elkaar ingrijpen. Het gebied waar de lezer de ruimte en het respect van de maker krijgt, is het liminale gebied waar het bewuste overgaat in het onbewuste. Legendres werk kan nazinderen, in het hoofd van de lezer verder gaan. De suggestie op papier ??? de confrontatie van een intense tekst tegen een visuele achtergrond als een onbenullig stilleven, die de leeservaring zo manipuleert dat je achteraf denkt de gruwel op papier te hebben gezien ??? wikkelt zich subliminaal af tot een eigen verhaal. De confrontatie is des te sterker als ze zich in het hoofd opdringt. Legendre zwijgt waar het spreken de verbeelding doodt.


Lees meer in Zzzzzzz, de laatste graphic novel.