De po??tische, suggestieve eenvoud in woord en beeld maakt het Tinel mogelijk het leven zelf binnen te laten in zijn herinneringen. Er zindert iets in zijn werk. Er klopt een hartslag, er pulseren aderen. In de verhalen van Koenraad Tinel gloeit het haast mythisch. Zijn menselijke verhalen zijn klein genoeg om er de gemeenzame grootsheid van te kunnen zien. In de mythe kiemt de waarheid. Het volstaat haar te kneden tot een werkbare klei om haar opnieuw op te bouwen. De mythen konden volgens Cesare Pavese ???in een paar lettergrepen uitdrukking geven aan een beknopt en veelomvattend gegeven, een essentie van werkelijkheid waardoor een heel samenspel van gevoelens, van menselijke condities, tot leven komt en een voedingsbodem vindt???. Ook Tinel vermengt in de kleine tijdruimte van zijn beeldverhalen het algemene met het particuliere, heden met verleden, de herinneringen, die opfladderen en tegen de grenzen van het eigen hoofd opbotsen, met de buitenwereld. In zijn associatieve spel zijn zowel woord als beeld daarbij essentieel. Samen constitueren ze iets als een betekenis, een diepe grond. Of nog eens in de woorden van Pavese: ???Wat doet men anders wanneer men denkt aan zijn eigen verleden en zich verheugt in het herkennen van tekens die het heden of het komende aankondigen? Deze constructie geeft in wezen een betekenis aan de tijd. En vertellen is uiteindelijk alleen maar een mythologiseren daarvan, een ontvluchten daaraan.???


Lees meer in Zzzzzzz,  de laatste graphic novel.