Op deze pagina's is het archief van DW B terug te vinden. Voor de actuele website ga naar: http://www.dwb.be

Molrat en Minnelemming


      Voor Christoph Bruneel van L?????ne qui butine

      De zee, die ook met scherven van schelpen speelt.
      Johan Daisne, winter, begin 1949

Oostende, Hotel Du Parc. Brasserie ???
Elke ontdekkingsreis met Molrat begon met hetzelfde ritueel. Molrat wachtte op Finbar aan een tafeltje. Grijze pet. Geen krant of tijdschrift in de hand, niets wat aan het vluchtige van de tijd deed denken. Molrat las een boek van minstens veertig jaar oud, dat was de regel. Molrat had er zin in want de rituele koffie bevond zich in een zilveren filter.

   Finbar bekeek de rafelige wenkbrauwen van de professor: zwart als koffie. Molrat stelde nooit vragen. Ze ontmoetten elkaar elk seizoen in het spanningsveld tussen zakelijkheid en vriendschap. De door Molrat betaalde expedities zochten het merg van de taal op en zetten de tijd stil. Zinnen werden opengereten, woorden sprongen als vlooien weg. Molrat woonde op de Vlaams-Franse taalgrens, hij leed aan taalschizofrenie. Sprak je het woord ???concept??? uit, hoorde hij ???compte sept??? en telde hij tot zeven. Wou je hem vervloeken en sprak je ge??rgerd over ???maudire???, vroeg hij welk woord hij moest uitspreken: ???mot dire???. Liet je hem een fossiel zien dan zei hij geamuseerd: ???Faux fil, dit lijkt toch niet op une faucille???? Wat sikkel betekent. ???Of was het faux cil????

???Finbar, de kaper die zijn haar kort liet knippen. Koffie? Ge ziet er belabberd uit.???

   ???Een koffiefilter zal mij deugd doen, professor. Ik lag te lang in een ondiep graf.???
   ???Professor, nee, Molrat volstaat. Dat weet ge toch, mon ami, Minnelemming. Mooie naam, niet? Past perfect voor u, Finbar. Sinds die danseres met uw geld is gaan lopen, hunkert ge zo naar liefde dat ge nog van een rots zoudt springen, in de krater van een vulkaan. Voor mij geen groen blaadje, al ben ik bijna een halve eeuw oud.???
   ???Je suis mort parce que je n???ai pas de d??sir.???
   ???Wie schreef dat, Minnelemming????
   ???Ren?? Daumal, vergeten schrijver, 1943. Jij hebt een lieve vrouw, profiterole Molrat. Ze werkt hard. Jij leidt intussen een gezond en evenwichtig leven. Je restaureert oude boeken, dat is nobel. En je bent niet bepaald debiel.???
   ???Dobbelsteen? Gal????
   Finbar deed geen moeite om deze spraakverwarring te ontleden. Hij keek Molrat aan: ???Op onze vorige expeditie doorheen Brussel ontdekten we de kleine kantjes van grote mensen en hoe kleine mensen groot kunnen zijn.???
   ???Geen daden maar woorden???, zei Molrat. ???Hebt ge mijn verslag niet gelezen? Het Vossenplein in het hart van de Marollen, wat een schat was dat. Ik verwacht nog steeds drieduizend razend interessante woorden van ?? over die missie. Een verhaallijn mag maar moet niet, wij schrijven niet voor knakworsten en consumptie-intellectuelen. Als er maar iets gebeurt met de taal, met het bewustzijn. Zet die sensoren op scherp. Kijk eens naar dat schilderij in de hoek van deze zaal, er zit een magisch-realistisch tintje aan. Ge lijkt op de jongeman op het doek, een jongere versie. Donkere tonen. Een zomeravond. Een mysterieuze vrouwenfiguur. Gaat ze u versmachten? Halo, met ????n l, een stralenkrans rond uw hoofd. Wat ziet ge? Zijt ge een Gestapoheilige of een gekneusde schandknaap? Geschiedenis l????ft in deze Brasserie, mon vieux. De treden naar de ???lavatory??? beneden zijn afgesleten. En die twee obers: om van te snoepen, wat een schouwtoneel. Ze genieten van hun rol. Zeker de kleinste, dat is een guitig exemplaar.???
   ???Kom, we gaan in de zaal hiernaast zitten, Molrat. Ik zag twee dames lonken naar ons, die kans wil ik niet missen.???
   ???Lavoir. Wasserij. Ik wil la voir. Ze zien. L???avoir. Ze hebben.???


Lees meer in De wederkerigheid van woorden.