Op deze pagina's is het archief van DW B terug te vinden. Voor de actuele website ga naar: http://www.dwb.be

De trillende stad

Verschenen in: Aangespoeld
Auteur: Peter Verhelst

Van een afstand trilt de stad in de hitte. Je ziet minaretten als bas-reli??fs uit de rotswand komen, uivormige koepels, huisjes met minuscule ramen om de hitte buiten te houden, salpetervlekken op de daken, het ene huis aan het andere gekleefd tot een enorm zwaluwnest. Je kunt de stad alleen bereiken door een pad dat smal en steil is, nauwelijks begaanbaar voor een muilezel. Dit is de stad waar munt en aubergine op de daken worden gekweekt, waar steenbokken van dak tot dak springen. Waar de regen via honderden pijpen wordt afgeleid naar een reservoir in de rotsen dat het water fris houdt, water dat in de stenen baden sijpelt die kamers op zichzelf zijn, zodat de bewoners, omzwermd door roodhoofdkanaries, maskerklauwieren en blauwe berglijsters, uren langer van de zon kunnen genieten. Wat via het nauwe pad naar boven wordt gebracht, kan nooit meer naar beneden, zo luidt de wet. Bij elke zieke wordt een blauwkopgaai gezet die jaren na de dood van de man of vrouw nog altijd zijn of haar stem kan echo??n. Opdat we nooit zouden vergeten. Want wie vergeet, vergaat. De doden worden in de rots begraven, in een gang die elke dag langer wordt, omdat we geloven dat we ooit, op een dag, de rots zullen splijten en we eindelijk een blik kunnen werpen op de Tuin aan de andere kant van de rots, de Tuin der Tuinen.
      
Pelikanen, afgericht als postduiven, vliegen af en aan naar de zee met in hun leerachtige keelzak specerijen, ruwe diamant, liefdesbrieven.
      
Zoals het Huis der Aanrakingen bestaat, zijn er ook huizen die niet mogen worden aangeraakt, noch door handen, noch door de stem, de blik, en zelfs niet door gedachten. Anders dan bij het Huis van het Vergeten, waar wanden, plafonds en vloeren elke gedachte en elke emotie van elke bezoeker voorgoed absorberen, is het Onaanraakbare Huis zo hermetisch glanzend van oppervlak dat elke gedachte, dat zelfs elke gedachte aan een gedachte al op voorhand door het huis wordt afgestoten en blijft rondfladderen als een panische zwerm kolibries voor een spiegel.
      
Elke bezoeker aan de stad moet eerst een nacht doorbrengen in het Onaanraakbare Huis en de dag erna in het Huis van het Vergeten. Het Onaanraakbare Huis heeft een uitgang die uitgeeft op de vallei, een deur die om het uur automatisch opendraait zodat wie gek wordt van de gedachten die geen uitweg vinden, zich te pletter kan storten. Wie de twee huizen ongeschonden doorkomt, is welkom in de stad, zo hooggelegen dat ze haar eigen klimaat heeft: de wind wordt door luiken en luchtgangen door huizen en pleintjes geleid, al dan niet opgewarmd door strategisch opgestelde ovens, een geschenk van de Romeinse veldheer Marcus Antonius die hier een liefdesnest liet bouwen voor Cleopatra, een met roze marmer bekleed bad in de vorm van haar mond. Het bad was voor Marcus Antonius de kelk van de bloem, de smalle gang de stengel en het bed de bloembol. Voor Cleopatra was het bad de kop van de boa, de smalle gang het lijf en het bed was de hand die de cobra vasthield.
      
Sommigen zeggen dat het graf van Cleopatra en Marcus Antonius zich achter de loden deur bevindt. Ze liggen voor altijd in elkaars armen. Anderen beweren dat de twee geliefden hier alleen maar in gedachten zijn geweest. Cleopatra en Marcus Antonius zonden elk een dubbelganger van elkaar: zij een jongen met een gezicht dat overdag van goud was en ???s nachts van zilver en die Cleopatra heette. Hij zond een meisje genaamd Marcus Antonius. Haar borstjes ontloken overdag als rozenknoppen zodat ze elke nacht door de jongenslippen konden worden geplukt. Op het blauwe uur zongen ze, de jongen en het meisje, hun stemmen vervlochten zich en reisden door de verwarmingspijpen en echoden nog zes eeuwen na in de wijsjes van de nachtegalen.
      
De nachtegalen, die vleesgeworden stemmen vol lust en passie, werden een jaar na de dood van de profeet Mohammed na een dagenlang duel verjaagd door de eerste muezzin van de stad.


Lees meer in Aangespoeld.