en het was licht, de godgans gakte
de godganse dag op het water lopend
had hem toch het gevoel bekropen
dat de rode zon in de avondzee zakte
en hij er godganselijk niets van bakte

welluidend had hij zijn snavel geopend
en het was licht, de godgans gakte
vooral het vooruitzicht was zenuwslopend

hij was zwart, waardoor hij wit kakte
een dwaalgast, op een wonder hopend
al dopend de kwelders afstropend
juist leek het alsof er iets knakte
of het was licht, de godgans gakte