Pasen 2008
Buiten sneeuwt het. Vorig jaar rond deze tijd begon ik aan een roman. Toen smolten de paaseieren in de tuin en had ik teenslippers aan. Is er iets mis? Nee, zegt de weerman, dit is niet opmerkelijk. En hij haalt ex absurdo voorbeelden aan uit de laatste dertig jaar die deze stelling moeten staven. Misschien kunnen we niet meer verder denken dan drie decennia terug. Misschien werden die veranderingen aangekondigd in het jaar 1976, het jaar van de tropische oerzomer, het jaar waarin deze roman in schijfjes zich afspeelt en waar u hieronder weer een hoofdstuk uit kan lezen. Hybris van de schrijver: alles heeft met alles te maken. Uit het lijk van het boek dat nog moet worden geboren, wemelen losgeknipte, walmende darmen waarvan de uiteinden zich aan alles vastzuigen. Over geboorte gesproken: ik heb de roman een titel gegeven: Wij. Een paar hoofdstukken uit het eerste deel zijn al in DW B gepubliceerd. Het eerste deel van deze roman zal heten: Zij.
       Wij en zij. Wij hebben weer een nieuwe regering. Ze was ons beloofd tegen Pasen 2008 en kijk, daar staan ze op het bordes van het koninklijk paleis. Maar geen van de journalisten en commentatoren ziet in die groep iets dat met ???wij??? te maken heeft. Dit is de eerste regering die zich meteen al met een houdbaarheidsdatum lanceert: zomer 2008. Drie??neenhalve maand geven ze zichzelf, dit virtuele gezelschap. Niets is er concreet afgesproken. Ze presenteren zich als ???wij??? maar rollen als ???zij??? vechtend over de straatstenen. Conclusie: wij hebben geen regering. Welke demon houdt dit land in zijn greep?
       Terug naar deze roman. Het jaar is 1976. Er wordt nog steeds vakantie gevierd op een berg in Spanje. Het hoofdpersonage heeft in het vorige hoofdstuk een gevaarte van een berg geduwd. Dat heeft gevolgen. Hoor de discobeat. De personages proberen in dit hoofdstuk bijna stoemelings een ???wij??? te vormen. Dat heeft ook gevolgen. Dit is het voorlaatste hoofdstuk in deze reeks van voorpublicaties. In het hierop volgende nummer van DW B kan u, o lezer, merken wat voor gevolgen dat ???wij??? heeft. En daar komt u ook te weten of de titel van het eerste deel,???Zij???, slaat op een vrouwelijk enkelvoud of een meervoud. Misschien kan het nog alle kanten uit, misschien ook niet. Misschien ligt alles vast in de zakagenda van uw en mijn demon.

Fred en ik worden op een missie gestuurd. De vrouwen willen gebraden kip. Marguerite heeft een frituurketel aan Lore te leen gegeven op voorwaarde dat ze zelf welkom is op het grote frietfestijn. Gejuich van de kinderen. De frieten zijn al gesneden. De vrouwen liggen rond het kleine zwembad van de villa van Lore en Fred en drinken aperitief. Een paar mannen spelen badminton in de schaduw van de tuin, aangemoedigd door Adriaan, handelaar in damestassen en accessoires, die met zijn aanzienlijke kont in een hangmat net niet het stekelige gras onder hem platdrukt. Met een enorme sigaar in zijn mond bromt hij af en toe een onbegrijpelijk refrein. Binnen wordt er poker gespeeld met dobbelstenen. Tandtechnicus Roland kondigt aan dat hij geld wil inzetten, maar zijn twee spelpartners beweren dat ze daar geen zin in hebben. Iedereen weet dat Roland graag schulden maakt die hij vervolgens weigert te betalen. Vanuit de grote slaapkamer klinkt het gejoel van een boel kinderen die een show voorbereiden met dans en gezang ??? een ideetje van kinderoppas Nicole. En zelfs de vrouw van Flor is komen opdagen. Flor zelf ligt in bed met een zonneslag. Danielle blijkt een revelatie. Ze lacht, ze is charmant, ze neemt de boel over. Het feit dat haar eigen echtgenoot haar van kanker heeft beschuldigd, stelt andere vrouwen gerust. Rijdt smetvrees elk flirtgedrag niet meteen in de vangrails? De lichaamstaal van de aanwezige mannen doet dit alvast vermoeden. Danielle vertelt gruwelverhalen over het lager onderwijs waarin ze als leerkracht is tewerkgesteld. Ze schuwt geen enkel detail. Ze maakt zich vrolijk over haar eigen tekortkomingen, haar bitsigheden jegens collega???s, haar afgrijzen en soms angst voor een baldadige klas van betweters die haar onafgebroken, zo zegt ze het letterlijk, beloeren als een roedel jakhalzen, op zoek naar een tere plek. We kijken naar haar hoofddoek en de strepen van haar maquilleerpotlood waaronder we verdwenen wenkbrauwen vermoeden en barsten in geschater uit.

???Een straffe madam???, aldus Fred. Hij heeft zichtbaar plezier in het sierlijk leiden van zijn wagen terwijl die neerwaartse bochten neemt. Dan vraagt hij waarom ik hem niet bijtreed.
       ???Waarom doe jij toch altijd zo nobel, Fred????
       Gulle lach. ???Vetzak. Ik wist dat je dat zou zeggen. Altijd recht door zee.???
       Altijd recht door zee?
       Fred gaat nog even door op eerlijkheid. Fred ten voeten uit, Fred de ruimhartige, schone mens. Immer klaar voor een woord zoals vetzak, mits daarop een locomotief van woorden op gang wordt gebracht die het ene na het andere warme gevoel voorbij doet denderen.
       ???Vriendschap is toch iets curieus, Georges ...???
       ???Ja???, zeg ik.
       ???Kijk wat wij hebben, jij en ik.???
       ???Op zoek naar gebraden kip.???
       ???Tja, als vrouwen iets willen ...???
       Ik roep. De wagen draait recht uit op een schapenherder met een viertal schapen. Fred snokt aan het stuur, remt en trekt meteen weer op. We zoeven de man voorbij die gelaten zijn schapen terug bij elkaar dwingt.
       ???Heb je zijn ogen gezien???? Fred kijkt nog even in zijn achteruitkijkspiegel.
       ???Dat was een oude ziel, Georges.???
       ???Ben jij nu al in de wind????
       ???Hoor hem, de geheelonthouder ...??? En dan: ???Vijf pinten, valt het op????
       ???Nauwelijks ...???
       ???Ik ben die man, Georges, ik ben die herder. Onze zielen spraken tot elkaar tijdens die ene seconde.???
       ???Ik wil mijn vorige zin herroepen. Het valt wel op.???
       ???Die man ken ik beter dan jou die ik al heel mijn leven tot een van mijn beste maten reken. Weet je wat die man en ik delen? Vertrouwen. Ik zag het meteen.???
       ???Vertrouwen in wat????
       ???De goede afloop.??? Fred lacht zonder geluid te maken. Hij schokt. Nog steeds geen hoorbare lach. Hij verslikt zich en hoest.
       ???Ok??, stop. Ik neem het stuur over.???
       ???Geen sprake van. Jij hebt evenveel gedronken als ik. En dat met deze wagen ... dat is iets anders dan die Renault waar jij mee rijdt.???
       ???Dan gaan we te voet.???
       Fred begint voluit te zingen: ???Hier laat ik je los, Tim. Van hier af moet je g??????n ...??? Gegrinnik. ???Onze babysitter zet die elpee constant op. Ken je Wim de Craene? Prachtige stem ...???
       ???Kleinkunst.???
       ???Wat een rotwoord. Speciaal uitgevonden om iedereen te vernederen die zingt zoals hij gebekt is.???
       ???Hij klinkt alsof hij geboren is om te worden vernederd. Langharige troubadour met een gebroken hart, hopend op een gat in de markt.???
       ???De markt? Dat heeft daar niks mee te maken.???
       ???Suikeren Piraat Max vindt van wel.???
       ???Zo???n parvenu! Al die discorommel en die huilende flauwekul die hij afscheidt ... dat heeft niks met Wim de Craene van doen, zeg ik. Die jongen is ??cht van ons. Superieure teksten op muziek van nu.???
       ???Wat weet jij van nu, Fred????
       ???Veel meer dan jij, zoveel is zeker. Het moet niet altijd Bach, Brahms of Buxtehude zijn.???
       Hola, ik ben een seismograaf, godverdomme. Begenadigd cartoonist bij de enige krant die ertoe doet. Ik waad in actualiteit. Ik weet te veel.
       ???Ja ja, nu zwijgt hij.???
       ???Muzieksmaak is geen criterium.???
       ???Juist wel, Georges. Dat is mijn punt. Het zijn die mannen, langharig of niet, die ervoor zorgen dat onze taal blijft leven. Chapeau, zou ik zeggen.???
       Nog ????n rechte lijn naar beneden en de berg is op. Aan de voet staan twee mannen in uniform aan een slagboom. Fred heft zijn hand op en de slagboom gaat naar omhoog.
       ???Welkom in Spanje???, zegt Fred.
       We worden bijna meteen geramd door een zwartgele taxi die van rechts komt.


Lees meer in De bloemen