De terminale minnaars


De terminale minnaars zijn de beste minnaars.
Nog ????n keer frissen zij zich op met dauw
des hemels, appelflauwtes, oude kalverliefdes
en zepen zij nog gauw elkanders ruggen in
met tranen van een bloedarmoedig kind.

Het eerste en het laatste smeden woeste plannen
beneden in de lichamen der terminale minnaars.
Iets is er wat ze dwingt hun zakken leeg te maken,
naast sleutelbossen, lucifers en kauwgom, ook
hun harten als munitie neer te leggen op de tafel.

De terminale minnaars aaien elkaar uitgebreid en uitgestrekt
en traag, zoals het liefdes lievelingen past. Alsof hun lichaamsdelen
ze te zeer vermoeien. Alsof die afgelegen zijn en amper te bereiken.
Alsof het ze belast op reis te gaan van slimme hoofdharen
naar domme tenen. Met te veel vlees zijn zij begonnen aan iets teers.


Lees meer in Diclit