Je bent geweldig

Je bent maar twee??ndertig en als je een stap

vooruit maar achttien zeventien richting

de deur nog maar elf centimeter geweldig

Afgrijzen

Er zijn er veel in mijn stad. Ze bewegen zich in grijze

drommen als wolken die voor het gaat stormen samen

drammen. De stranden zakken eronder vandaan.

Ze vormen files en bezetten de huizen. Rammen

winkelwagens in je hielen, eigenen zich je plaats

toe in de tram en zeiken de straten onder als honden.

Het zijn de kakkerlakken die in je slaap achter je ogen

kruipen. Daar zitten ze met stervende tentakels in je haar

zachte morfineziektes in je hoofdhuid wrijvend.

Het geheugen is een stad waarin je gemakkelijk verdwaalt

sussen ze en laten je zonder gedachte achter op een plein.

En bladeren vallen terwijl de bladeren vallen en er een bij je

komt zitten die op je lijkt. Je krant leest. Je brieven opent.

Je ruzies krijst. Stijve bewegingen van je lichaam eist.