Ivo Michiels (1923) debuteerde direct na de oorlog met de dichtbundel Begrensde verten (1946) en publiceerde in die eerste periode voorts enkele traditionele romans. De nochtans eerder sobere dan baanbrekende roman Het afscheid uit 1957 wordt vaak gezien als het keerpunt in Michiels??? carri??re in de richting van het experimentele werk, zoals De Alfa-cyclus, waarmee hij uiteindelijk een van de grootste proza??sten van ons taalgebied werd. Het afscheid is het, in een trefzekere, kale stijl gestelde, Godot-achtige verhaal van Pierre Wesselmans, die marconist is op de Gambetta. Het schip ligt in de haven met een geheime staatsopdracht waarvan noch de lezer noch de protagonisten ooit de inhoud te weten komen. We zien slechts hoe de gehele bemanning elke dag opnieuw ???s ochtends voor een briefing aan boord moet komen. Steeds blijkt het schip niet uit te varen en heeft Pierre Wesselmans weer een lege dag voor zich. Door de beschijving van Wesselmans??? zinloze dagen heen vlechten zich in flashbacks de herinneringen aan oorlogsgruwelen in Vlaanderen en Duitsland.