Brussel als verzamelplaats van vele culturen, als pretpark voor malafide projectontwikkelaars, als voorbeeld van een surrealistisch bestuur, als paradijs voor wie in de anonimiteit wil verdwijnen. Kunstenaars, architecten en schrijvers geven vorm aan een stad zonder identiteit. Een stad die als aleatorische encyclopedie van vreemde lichamen geen masterplan verdraagt, en geroepen is een eurolabyrint te worden.