Sorry aan de pop

*

De doodstille pop.

Grimlach op haar gezicht.

Geef haar een kus! (onze moeder).

Ik stijf.

De pop is geel.

Oude geur onder haar schort.

Ik voel hier niets voor.

En daar de dokter,

die de pop heeft gekneed.

Wij maken een buiging naar niets.

Houden elkaar bij de hand.

Blazen de wangen weg

en gaan zelf ook weg.

Sorry oma!

Sorry, echt sorry!

Ze doet alsof ze hier woont.

Gisteren speelden we met een bal

die stuiterde.

Stil bleef liggen.

Oma zal worden leeg gepikt

als ze de mussen voert.

De andere gedichten lees je in de papieren versie van DW B 2017 3.