1.

Het was als een spelletje begonnen. In zekere zin leek het op verstoppertje spelen, maar uiteindelijk sloot het dichter aan bij de betekenis die het woord ???spel??? had in de tijd van de slaven: een waakbeurt. Ik was me trouwens niet bewust van waarin ik was verzeild, of van het feit dat het ??berhaupt om een spel, laat staan een waakbeurt ging. Ik weet alleen dat de constructie waarin ik me bevond, werkte, tot hij naar Canada vertrok voor het basketbaltoernooi, en ik me ??? hoe moet ik het zeggen ??? zichtbaar voelde worden.

Een waakbeurt! Wees op je hoede! Het was mij, en ons, niet zozeer om anonimiteit te doen, eigenlijk was verstoppertje spelen niet eens aan de orde, nee, we wilden over onze vrijheid waken door de media en de veiligheidsdiensten te misleiden. We wilden ze de leugens, de angst en het cynisme waarmee ze ongegeneerd het volk het zwijgen wilden opleggen in het gezicht terugslingeren waardoor ze ons nog meer opgenaaid zouden proberen te elimineren door bij parlementairen te lobbyen om nieuwe wetten goed te keuren die onze groep uiteen konden drijven, terwijl er helemaal geen groep was. ???Pak me dan, als je kan???, zo kon je het spel ook omschrijven, en het waren zijn laatste woorden nadat hij me had omhelsd om daarna met een subtiele glimlach op zijn gezicht en zijn sportzak over zijn schouder in de kleine massa te verdwijnen. Ik draaide de ring om mijn vinger een paar keer rond en werd een brandende druk in mijn maag en slokdarm gewaar toen ik de deuren van de metro dicht zag glijden, alsof ik door de korte draaibewegingen het vuur in mij hoger zette.

Ik had hem altijd en overal gevolgd, met zijn brede schouders, zijn blonde krullen en diepblauwe ogen, zijn armen en benen van Grieks marmer en zijn nonchalante rapperspas; mijn god! Hij was de uitverkorene die ik op heldere en duistere plekken in mij wilde voelen, ik wilde mijn klauwen in zijn ruige rug zetten, ik wilde als een hoer op handen en knie??n voor hem gaan zitten. En ik had geluk, ik was gelukkig, tot hij me de vraag stelde waarop ik alleen maar met ja kon antwoorden.

Het vervolg van deze tekst lees je in de papieren versie van dit nummer.